Other Member Aircraft

Het begon eigenlijk met de ontwikkeling van de L4 als militaire versie van de door William T. Piper ontworpen J-3 Cub. Deze L4 bleek uitermate geschikt voor militaire doeleinden en bewees meermaals zijn kwaliteiten als AOP tijdens WOII wat van hen een opmerkelijke "warbird" maakte. Na de oorlog werd het model verder ontwikkeld via de PA 11 tot de PA 18 met een nieuwe motor en volledig bedekt met een motorkap.

Zijn militaire geschiedenis bij de Belgische Luchtmacht startte halverwege 1952 als onderdeel van het naoorlogse MDAP programma. Totaal werden er 157 Piper Super Cubs afgeleverd. Na de herstructureringen van de strijdkrachten in april 1954, werden de L18C's toegewezen aan het Licht Vliegwezen en maakte de gele kleur plaats voor camouflage.

Van alle geleverde toestellen wedden er slechts 25 (L88 to L112) nooit operationeel ingezet. L88 tot L103 gingen naar Denemarken en L104 tot L112 vonden een thuis in Nederland. De L18C's die naar Denemarken gingen werden door Belgische piloten van Brasschaat overgevlogen naar Vandel. Sommige toestellen werden jaren gestockeerd vooraleer ze werden ingezet. In 1963 kreeg het merendeel van de toestellen een nieuwe registratie aanduiding met gevolg dat sommige registraties "dubbel" liepen wat voor verwarring zorgde.

Tijdens de operationele periode bij het Licht Vliegwezen werd er een Piper Demo Team opgericht: "The Pipettes" . Alle overblijvende Pipers werden in 1970 vervangen door Sud Aviation Alouette II helikopters, maar voor velen betekende dit niet het einde van hun vliegcarrière. Heel wat Cubs vonden hun weg naar civiele aeroclubs over heel Europa.

Bronnen:
Vieilles Tiges van de Belgische Luchtvaart
Belgian Military Aircraft Database

Specifications